<<ዲዲጋ ፋዲዳ ከንዳቴ? >>
"ኡፋንቻ አንቻቦ እና ሽባቦ ቁጭ ብለው ስለ ህይወታቸው እያወሩ ነው። ሶስቱም የባህል ሰለባዎች ናቸው። የሶስቱም ለትዳር መንደርደሪያ መንገድ መልካም አልነበረም።
ከሽባቦ በቀር ሁለቱ ሳያገቡ አዛውንት ሆነዋል።
ያርሚያ የሽባቦ ባለቤት ናት።
ኡፋንቻ ፊሻሊያን በልቡ እንዳሰባት አለ። የሷ ሞት እሱ ባህሉን ሽሽት ብሎ ከተነሳበት ብዙ እንደማይርቅ እንኳ አያውቅም። አሁንም ያለች ያለች ይመስለዋል።
አንቻቦ ደሞ ጋዘር ወጣት ሆና… ከንፈሯ ክብ ተተልትሎ፣ ውበቷ ከመበላሸቱ በፊት… ያላትን መልክ እያሰበ ሞቅታ ይሰማዋል።
እነዚህ ከጋምቤላ፣ ከዳንጉር ተራራ ግርጌ ጉብላክ ወንዝ አካባቢና ከኦሞ ሸለቆ ዳርቻ የተገኙ ሰዎች ገበጣ እየተጫወቱ ነው… "
እነዚህን ሶስት ሰዎች በምናብ ቢገናኙ በሚል የተጀመረ ጅምር ሃሳብ ነው።
"ኡፋንቻ" የአብዱ ራህማቶ ስራ ነው። የ11ኛ ክፍል አማርኛ መፅሃፋችንም ላይ ነበር።
"አንቻቦ" የተስፋዬ ብርሃኑ ስራ ነው። ይህም የሆነ መማሪያ መፅሃፍ ላይ ያየሁት መስሎኛል። እርግጠኛ ግን አይደለሁም።
"ሽባቦ" የንጉሴ አየለ ተካ ዱር ያበበ ፍቅር ውስጥ የሚገኝ ገፀባህሪይ ነው።
የኡፋንቻና የሽባቦ ታሪክ ከሞላ ጎደል ተመሳሳይ ነው። ሁለቱም የኋላ ቀር ባህል ሰለባ ናቸው። አንቻቦም አይነቱ ቢለይም የባህል ሰለባ ነው። ሆኖም ባህሉን ቀጥታ በራሱ የሚገዳደር ጀግና ነው። "እምቢኝ አሻፈረኝ ይሄ ልክ አይደለም!" ብሎ ፊለፊት ከባህሉ ጋር ፊለፊት ተጋፋጭ ነው አንቻቦዬ…
አንድ ደራሲ ከከተማ ሲወጣ ትኩረቱ....
